Przejdź do głównej zawartości

Kobieta-bokser

zdjęcie mojego autorstwa




 Mogłoby się wydawać,że żyjąc w XXI wieku kobiety nie powinny mieć problemów ze stereotypami. Niestety, ale w większości przypadków tak nam się tylko zdaje.
W połowie grudnia zaczęłam trenować boks. Wszystko fajnie, bo sport mi się spodobał, było miło i zaczęłam jak typowa kobieta chwalić się znajomym. Czekało mnie niemiłe rozczarowanie.
-A po co ci to?
-To nie jest sport dla dziewczyn.
-Taka ładna dziewczyna i boks?
-A nie lepiej potrenować siatkówkę?
Takie i jeszcze inne opinie słyszałam od rodziny i znajomych. Witamy w XXI wieku.
Boli mnie fakt, iż niektórzy nie dopuszczają do siebie obrazu dziewczyny/kobiety silnej, niezależnej, która uprawia taki sport jaki chce, takiej niebojącej się dostać lewym prostym na ringu, silnej psychicznie, a nie tylko stojącej przed lustrem i ładnie wyglądającej. Dla jasności, nie mam nic przeciwko dbaniu o siebie. Przeszkadza mi tylko stereotypowe podejście.
Podsumowując. Nasłuchałam się wielu tego typu opinii, wysłucham jeszcze wiele, a już mam  dość. Ze sportu nie zrezygnuję. Proszę o lekką zmianę zdania o kobietach. Na pewno nikt na tym nie ucierpi.

Dziękuję za uwagę i możliwość ponarzekania.

Etykiety:

Komentarze

  1. Anks_blog31 marca 2017 10:05

    Ach te stereotypy.. Wiem jak to jest. Spotkałam się z takimi samymi pytaniami i zdziwieniem. Tyle, że ja jestem mechanikiem ale nie zamierzam rezygnować z czegoś co sprawia mi radość :) Niestety trzeba to wszystko przemilczeć bo ludzie już tacy są.. :)
    Mój blog - Klik

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bez1 kwietnia 2017 02:44

      To pewnie usłyszałaś więcej ode mnie :/
      Dokładnie tak jak mówisz, nie należy rezygnować ze szczęścia przez ludzi, którzy gadali, gadają i gadać będą ;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Moskwa-Pietuszki"

  Podczas ostatnich łowów na coś ciekawego do czytania w bibliotece miejskiej zdecydowałam się na zatrzymanie przy regale z literaturą rosyjską. Szczególnie, że miałam ochotę na coś co nie jest nowością i zatęskniłam za szelestem starych kartek. Po dość długim przedzieraniu się pomiędzy literaturą wojenną i zbyt ciężkimi na wakacje klasykami jak Dostojewski znalazłam dobrze zapowiadający się tytuł, chociaż nie uważam okładki za szczególnie przyciągającej. Powieść Moskwa-Pietuszki autorstwa Wieniedikta Jerofiejewa według opinii znajdującej się na okładce jest arcydziełem prozy rosyjskiej traktującym o problemie alkoholowym głównego bohatera w sposób metafizyczny. Ciężko było mi się oprzeć takiej propozycji, szczególnie po tym jak zakochałam się w twórczości Jerzego Pilcha po przeczytaniu Pod Mocnym Aniołem utrzymanego w podobnej stylistyce.            Podstawowe informacje o dziele: Autor: Wieniedikt Jerofiejew Tytuł: Moskwa-Pietuszki Ilość stron: 190 Data uko
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

5 rad jak pocieszać

Każdy z nas ma w życiu sytuacje, w których kogoś pociesza. Pytanie , jak dobrze pocieszać? Jak pocieszać, żeby pocieszyć? Jak to robić, żeby miało sens?  Mam nadzieję, że te kilka drobnych rad zaczerpniętych z mojego doświadczenia pomoże wam w tym trudnym zadaniu. 1. Nie mów "będzie dobrze" Używanie zwrotów typu "będzie dobrze", "wszystko się ułoży" nie jest najlepszym rozwiązaniem. Takie formułowanie nie pomogą w rozwiązaniu problemów, a jedynie pokażą, że mówimy to bez przekonania, żeby mówić cokolwiek. Tak "na odwal". Po usłyszeniu tego inni zdają sobie sprawę, iż nie jesteśmy w stanie wczuć się w ich sytuację. Najczęściej słowa "znajdziesz inną pracę" czy "tego kwiatu pół światu" też nie pomogą. 2. Wysłuchaj Najważniejszą rzeczą jest wysłuchanie drugiej osoby. Daj się innym wypłakać, wykrzyczeć... Po prostu wyrzucić to z siebie. Niekiedy wystarczy wyżalić się i opowiedzieć o problemie żeby nie ciążył tak
3 komentarze
Czytaj więcej

Ale ja nie mam kondycji!

Doszłam do tego momentu w życiu, kiedy powodem do narzekania jest dla mnie narzekanie innych ludzi, ale jak tu nie wylać swoich żali w chwili, w której w pełni zdrowy człowiek mówi , że nie nadaje się do czegoś, bo nie ma kondycji i nie ma sposobu na to żeby ją miał. Oczywiście to mówione jest najczęściej przez kogoś kto woli przesiedzieć cały dzień przed komputerem niż sprawdzić chociażby jaka temperatura panuje w świecie zewnętrznym. I tak dzień po dniu. I tylko narzeka i nic ze sobą nie robi.  W takich chwilach naprawdę krew mnie zalewa. Owszem. Mi też zdarza się (dość często) narzekać na swój stan, ale to łączy się z przynajmniej próbami zmian, które go poprawią. Jestem od dziecka chora na astmę przez co po krótkim nawet wysiłku zdarzało mi się doznawać zadyszki. Czasami nawet przy okazji wchodzenia po schodach. Przyszedł jednak moment, w którym stwierdziłam, że ta choroba nie może mnie ograniczać. Wtedy właśnie udałam się na pierwszy na trening boksu. Postanowiłam
4 komentarze
Czytaj więcej